Empathie
Vanuit Sociale Verbinding is je kunnen inleven in een ander essentieel. Het wordt ook wel de spreekwoordelijke Voelsprieten genoemd. Of empathie. Het is van belang om dat het invloed heeft op hoe je samenwerkt, hoe je functioneert in een groep en handelt in relaties. Empathie gaat deels over emoties, maar is ook sterk onder invloed van ons cognitief vermogen. Hierdoor is het ook bepalend in houding en gedrag. Of juist niet.
Spiegelneuron – Monkey See
Ons lichaam bevat namelijk spiegelneuronen die zorgen dat we gedrag bij een ander kunnen waarnemen en herkennen. De herkenning zit in de waarneming van en referentie naar ons eigen gedrag. En doordat we iets buiten onszelf herkennen als iets van onszelf in bepaalde handelingen of gedragingen zijn we instaat om ons ook in te leven in hetgeen wat een ander doet of overkomt. Vandaar ook de uitspraak: “Wat je zegt, ben jezelf.”
Neurotransmitters – Monkey Do
Maar dit inlevingsvermogen is bij de een sterker ontwikkeld dan bij de ander. Wat betekent dat het niet alleen emotie is wat maakt of iemand zich kan inleven in een bepaald situatie. Het is ook afhankelijk van het fysieke proces wat bepaalt hoe sterk de herkenning is. En uiteraard ook in welke mate iemand zich cognitief heeft ontwikkeld. Dit geldt voor het totale spectrum van leven, leren en werken. Het fysieke proces gaat over hoe deze spiegelneuronen door het lichaam moeten worden getransporteerd, om ook als signaal in de hersenen afgegeven te kunnen worden. Hoe sterk de herkenning en inleving is, wordt dus ook bepaald door de kwaliteit van het transport van neuronen en het omzetten naar een signaal.
Inlevingsvermogen
Het effect van dit alles tezamen maakt dus hoe goed je je kunt inleven in wat een ander overkomt. En hoe goed je jezelf een voorstelling kunt maken van een gebeurtenis. Bijvoorbeeld als je een spannende thriller aan het lezen bent. Of wanneer je ziet dat iemand valt. Door de herkenning van sommige handelingen en het effect ervan, weet je feitelijk wat de ander meemaakt, wat het met ze doet en hoe het waarschijnlijk voelt. Hierdoor kan je dus ook gewenst gedrag vertonen, zoals helpen of troosten. Als je dat zou willen!
En dan?
Iedereen is dus anders wat betreft inlevingsvermogen en ook de mate van daar gevoel bij hebben. Dit verklaart bijvoorbeeld:
- Waarom die ene collega nooit uit zichzelf aan je vraagt hoe het met je gaat;
- Dat sommigen bij het zien van beelden direct vanuit hun “waarneming” het zelf (her)beleven;
- Waarom de een makkelijker aan het gevoel van een ander voorbijgaat dan de ander;
- Hoe het kan dat sommige mensen niet naar horrorfilms kunnen kijken.
De beleving van een ander, wat gaat over een onderdeel van het persoonlijk referentiekader gaat dus feitelijk nooit over jou. Simpel gezegd iemands mening dus ook niet.
