Is het tijd om op te laden!
Non de jus! Zoiets is het dan. Maar het zit in de aard van het beestje, de mens in dit geval, om te willen groeien en te presteren. Dit is noodzakelijk goed voor persoonlijk welzijn en geluk.
Maar zo gedreven als we zijn, willen we ook niet opgeven. Niet erkennen als het even niet meer gaat. Niet toegeven als het nodig is om even een paar stappen terug te doen.
En dit is ook niet makkelijk. Want vaak denken we dat als het signaal om gas terug te nemen komt, dat het nog wel even kan. Nog een beetje, nog een stapje verder, nog een latje hoger. En oppert bovenal de gedachte van; het gaat nog wel, ik moet niet zo zeuren. Jankert!
En als we onszelf uitdagen en uit de comfortzone stappen, gebeurt er echter héel veel. Het vraagt om een hoge inspanning en hoge mate van energie. Deze energie is ook fysiek en wordt tijdens piekmomenten ondersteund door oa stoffen als cortisol, adrenaline. En die gaan tijdens deze piekmomenten als een tornado door het lichaam. BAM! Superhandig, dat systeem van ons!
Breinalert! Want dit systeem wordt aangestuurd door ons oerbrein. Het instinct. Wat gaat over de primaire reacties vechten, vluchten of bevriezen in tijd van nood. Maar het brein maakt geen onderscheid tussen feit of faux. En weet niet wanneer je wel of niet echt in gevaar bent.
Het effect hiervan is dat als je jezelf dus continu in stressvolle situaties bevindt, of jezelf structureel niet veilig voelt het vechten-vluchten-bevriezen modus ook mee blijft doen. Heel de tijd! Terwijl het heel belangrijk is om na die wervelstorm in je lijf rust en hersteltijd te hebben. Je lichaam mòet weer kunnen normaliseren en weer tot rust komen.
Zolang dit niet kan, pleeg je feitelijk roofbouw op je lijf. Je belandt in een uitputtingsslag die niet meer valt te herstellen. Je kunt je emoties niet meer reguleren en je gedachten zijn een opstapeling van triggers. Juist, je brand letterlijk op. Je raakt burnt out!
Dus, loop je continu op je tenen? Heb je steeds minder puf? Ligt je latje buiten je bereik? Is je stip aan de horizon in nog geen mijlen te bekennen? Stop daar dan mee. En ben niet bang voor de toekomst.
